In de muziektheorie is syncopatie een effect dat de regelmatige ritmische of harmonische stroom van een passage in een compositie onderbreekt of verstoort.
Syncopatie treedt op wanneer het accent op een zwakke tel ligt in plaats van op de sterke tel, of wanneer een ritme wordt verdeeld over twee verschillende tellen. Dit kan spanning en een climax creëren in de muziek en wordt vaak gebruikt om een melodie of ritme interessanter en complexer te maken.
Een van de meest voorkomende vormen van syncopen is het "gesyncopeerde ritme", waarbij het accent op een zwakke tel ligt. In een typische 4/4 maat zijn de zware beats 1 en 3, de zwakke beats 2 en 4.
Maar dit zijn niet de enige mogelijke syncopen - als je de maat verdeelt in achtste noten in plaats van kwartnoten, krijg je 4 zwakke tellen (offbeats).
Bijpassend: Muzikale symbolen en tekens die iedereen zou moeten kennen
Soorten syncope
Ritmische syncopen
In een gesyncopeerd ritme ligt het accent op een van de zwakke beats, zoals de basdrum op de "en" van de 3, of de snare op de "en" van de 4. Hier is een eenvoudig voorbeeld uit mijn DAW:
U ziet dat deze techniek de ritmes enorm verbetert, omdat de luisteraar verwacht dat de nadruk op de sterke tel komt te liggen - maar in plaats daarvan wordt verrast door de nadruk op de zwakke tel.
Een andere vorm van syncope is het zogenaamde "kruisritme", waarbij twee verschillende ritmes tegelijkertijd worden gespeeld. Dit kan worden bereikt door één instrument een vast patroon te laten spelen terwijl een ander instrument er een gesyncopeerd patroon overheen speelt - een klassiek voorbeeld zijn drums en percussie.
Dit maakt de muziek complexer en interessanter, want het oor van de luisteraar wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen de twee verschillende ritmes.
Syncopen kunnen een melodie of ritme niet alleen interessanter maken, maar ook een bepaalde emotie of gevoel overbrengen. Een gesyncopeerd ritme kan bijvoorbeeld een gevoel van urgentie of opwinding overbrengen, terwijl een recht, niet gesyncopeerd ritme een gevoel van rust en vrede kan oproepen.
Syncopen kunnen ook worden gebruikt om contrapunt te creëren door twee melodieën te combineren tot een harmonisch en ritmisch geheel - lees hier meer over in mijn artikel over contrapunt.
Harmonische syncopen
Harmonische syncopen zijn een speciaal effect van akkoorden. Ze treden op wanneer hetzelfde akkoord over verschillende maten klinkt, of in andere gevallen wanneer akkoorden zo zijn gerangschikt dat ze ook ritmische syncopen opleveren.
Syncopatie werd door de klassieke theoretici van de harmonie als een slecht effect beschouwd en werd daarom een fout genoemd (en wordt in de klassieke harmonie nog steeds als een fout beschouwd). Er zijn echter talloze voorbeelden in de muziekgeschiedenis waarin een dergelijk effect optreedt.
Dit is een veel voorkomende vorm van harmonische syncopatie, die vooral in hedendaagse popmuziek veel wordt gebruikt. Het geeft het nummer een groove - die vervolgens kan worden versterkt door verdere syncopering van de drums.
Hoe vorm je syncopen?
Er zijn verschillende manieren om syncope in je muziek te creëren:
- Stel noot in op een zwakke beat. Zo simpel is het - in plaats van de snare op de 2 te spelen, speel je hem op de "2-en".
- Vervang het accent. Je kunt syncope creëren door een zwakke of een ongeaccentueerde maat te accentueren. Dit kan gebeuren door het gebruik van dynamiek, bijvoorbeeld door een noot harder of zachter te spelen dan de omringende noten, of door articulatie, bijvoorbeeld staccato of legato.
- Laat de noot of het akkoord over de maat lopen naar de volgende maat. De noot moet beginnen met de lichte tel van de eerste maat en eindigen met de zware tel van de volgende maat.
- Gebruik afwijkende ritmes: Je kunt syncope creëren door ritmes te gebruiken die niet gebaseerd zijn op de sterke beats van de maat. De klassieke gitaar+piano "chop" in de reggae is hiervan het beste voorbeeld - zie de video hieronder.
Het is belangrijk ervoor te zorgen dat syncopen op een evenwichtige manier worden gebruikt en niet overdreven, want dan kan de muziek chaotisch klinken. Experimenteer met de verschillende technieken en hoor hoe ze klinken in de context van je compositie.
In welke muziekstijlen worden syncopen gebruikt?
Syncopen worden gebruikt in alle muziekgenres, vooral in reggae, jazz, blues, funk en hiphop. In de jazz wordt syncopatie gebruikt om de muziek geïmproviseerd en spontaan te laten lijken. In funk en hiphop wordt het gebruikt om de groove te creëren.
In reggae en ska is syncopatie alomtegenwoordig: deze muziekstijlen zijn volledig gebaseerd op accentuering buiten de maat. De gitaar speelt op de 2 en de 4 van de maat, de drums laten de 1 vrij en benadrukken de 3. Het is dus precies het tegenovergestelde van wat je meestal kent van rock- en popmuziek.
Door de video te laden, accepteer je het privacybeleid van YouTube.
Meer informatie
Geschiedenis van het gebruik van syncope in muziek
Syncopatie is sinds de Middeleeuwen een van de fundamenten van de compositie. Reeds de Italiaanse, Duitse en Franse componisten van het Trecento in de 14e eeuw gebruikten syncopen, zoals het volgende lied van Giovanni da Firenze.
In de Encyclopædia Britannica staat: "Het 15e-eeuwse repertoire van kerstliederen is een van de belangrijkste monumenten van de middeleeuwse Engelse muziek. Century is een van de belangrijkste monumenten van de Engelse muziek van de Middeleeuwen[...] De vroege carols zijn ritmisch rechtlijnig, in moderne 6/8 maat; later is het basisritme in 3/4 maat, met veel kruisritmes[...] zoals in het beroemde Agincourt-lied 'Deo gratias Anglia'. Zoals in andere muziek uit deze periode ligt de nadruk niet op harmonie maar op melodie en ritme."
De componisten van de Venetiaanse School (een stroming uit de Renaissance), zoals Claudio Merulo, gebruikten veelvuldig syncopatie in zijn toccata's.
J. S. Bach gebruikte ook syncopatie als fundamenteel instrument voor zijn composities. Een goed voorbeeld uit de Barok is deze passage uit Duet Aria in Cantata.
Hier worden syncopen gecreëerd doordat Bach de noten na de maat laat nagalmen tot de volgende maat (Legato) en legt de volgende nadruk op een zwakke beat.
Schubert, Beethoven, Haydn en Mozart gebruikten syncopen om hun symfonieën af te wisselen. Een uitstekend voorbeeld van het gebruik van syncopen in 3/4-maat is te vinden in het openingsdeel van Beethovens Symfonie nr. 3, de zgn. Eroica.
Beethoven gebruikt hier een 3/4 maatsoort, maar gebruikt vervolgens syncopen om die op verschillende manieren te doorbreken:
Methode 1: Door de noten te verplaatsen naar een zwakke tel van de maat, zoals de eerste vioolpartij in maat 7-9. In plaats van te beginnen op de 1 is er een achtste noot rust en staat de eerste noot op de "1 en".
Methode 2: Door de accenten te plaatsen op de zwakke tellen van de maat, zoals in de maten 25-26 en 28-35. Hij bouwt subito forte wat niets anders betekent dan "plotseling luid" - zodat deze noten zich dynamisch onderscheiden van de andere.
Deze lange opeenvolging van gesyncopeerde subito forte verschijnt later in de ontwikkeling van dit deel in een passage. Antony Hopkins, een van 's werelds beroemdste pianisten, beschrijft deze passage als "een ritmisch patroon dat simpelweg de kenmerken van een normale 3/4 maat negeert„.
Methode 3Door pauzes in te lassen waar de luisteraar normaal een noot zou verwachten. Dit is de klassieke methode die de luisteraar altijd verrast en het nummer interessant houdt.
Het probleem van de overdracht van het begrip syncope buiten de westerse muziek
Het is discutabel of de frasering en accentuering van muziekstijlen buiten de westerse culturele sfeer als syncopatie kan worden omschreven. Het begrip syncope is immers gebaseerd op het feit dat de klemtoon onverwacht is, een "verstoring of onderbreking van de regelmatige stroom van het ritme„.
In de reggae is het ongewone allesbehalve onverwacht - het vormt de basis van de stijl. Het is daarom moeilijk te zeggen of de offbeat beats van een reggaenummer syncopatie genoemd kunnen worden.
Een ander voorbeeld: de ritmische formules van de Ragtime (voorloper van de jazz) uit de late 19e eeuw werden door de meeste Europese en Amerikaanse luisteraars vaak geïnterpreteerd als gesyncopeerd, hoewel dit niet de oorspronkelijke bedoeling was.
Bij muziekstijlen uit Afrika, het Caribisch gebied en Zuid-Amerika kan dus niet altijd ondubbelzinnig worden gezegd of het daadwerkelijk om een syncope gaat. Dus iedereen is vrij om dit te interpreteren zoals hij wil.
Dutch 
German 
English 
French 
Spanish 
Portuguese